Η Γυναίκα δεν θέλει πολλά, θέλει φροντίδα και αγάπη. Θέλει την σημασία σου, την εκτίμηση σου, την εμπιστοσύνη σου. 

Υπάρχουν γυναίκες πολλών ειδών, η κάθε μία διαφορετική , η κάθε μία με το δικό της όνειρο, τον δικό της στόχο, τα δικά της θέλω, όμως όλες έχουν ένα κοινό, θέλουν μια αγκαλιά.

 Μια αγκαλιά αληθινή, πέρα για πέρα, απο αυτές τις αγκάλιες που δεν μπορείς να αναπνεύσεις από αγάπη.

Μια αγκαλιά που θα χαϊδέψει ολα τα τυχόν τραύματα στην ψυχή της και θα εξελίξει ολα τα καλά στοιχεία που εχει μέσα της.

Ήθελε να μου μιλάει, αλλα εγω έκλεινα την πόρτα για καιρό... 

Ήθελε να μου πει πως είναι εδώ και υπάρχει, στον αέρα, στην ατμόσφαιρα, μέσα μου αλλα εγώ έκανα πως δεν κατάλαβαινα.

Ήρθε όμως με τέτοια επίθεση, που δεν γινόταν να μην τον δω.

Μου συστήθηκε, λες και δεν γνώριζα ποιος είναι.

Δεν είπα τίποτα, παρα μόνο τον 

ρώτησα : 

-Γιατί; Γιατι σε μένα; 

Και εκείνος χαμόγελασε με το πιο όμορφο χαμόγελο που είχα δει, άφησε το βελάκι του για λίγο στο πάτωμα γιατί ένιωθε πόσο είχα τρομοκρατηθεί και μου απάντησε με τέτοια άνεση :

Ήρθε ο Μάρτης, και όλοι χαιρόμασταν γιατί πιστέψαμε σε μια ανέμελη εποχή που έχουμε να διανύσουμε...

Περιμέναμε την Άνοιξη να κάνει μία από τις πιο εντυπωσιακές εισόδους της. Να μας φέρει ανθισμένους κάμπους να τους περπατήσουμε, αναπνέοντας τον καθαρό αέρα και ξαπλώνοντας στο γρασίδι τους, σαν μικρά παιδιά.

Είναι αυτός ο μήνας, ο δεύτερος του έτους, που ακόμα δεν έχεις καταλάβει πως φτάσαμε ως εδώ. 

Αλλά είναι αφορμή , να αφεθούμε, να είμαστε πιο ευχάριστοι, πιο δημιουργικοί αφού αυτός ο μήνας φιλοξενεί τον EΡΩΤΑ. 

Και EΡΩΤΑΣ σημαίνει μια περιπέτεια συναισθημάτων που  μας χαρίζει  μια άλλη οπτική του εαυτού μας. 

Φέρνει στο Φως συναισθήματα που δεν γνωρίζαμε ότι υπάρχουν στον εσωτερικό μας κόσμο. 

Μας μαθαίνει ότι τα Όριά μας, μπορούμε και τα ξεπερνάμε και βάζουμε το ΕΓΏ μας σε ένα συρτάρι, καλά κρυμμένο.

Κάθε χρόνο, τέτοιες ημέρες, με πιάνει η ίδια νοσταλγία. Έρχονται  Χριστούγεννα ... Από μικρή που ήμουν, περίμενα δώρα, βόλτες σε στολισμένα παρκάκια, διακοπές και ότι άλλο μπορεί να φανταστεί ένα παιδί... 

Αυτός ο μήνας, ο Μάρτης, πόση χαρά φέρνει μαζί του...;! Πόση ενέργεια, πόση ζωντάνια, πόσα χρώματα, πόση ξεγνοιασιά;

Δεν ξέρω από που να ξεκινήσω... Από ποιες λέξεις να εκφράσω αυτό το συναίσθημα.  Μπήκε Μάρτης, και η Ανοιξη έκανε  δειλά δειλά τα πρώτα της βήματα...  Και σαν, ξαφνικά, όλα άλλαξαν. Από τη μια στιγμή στην άλλη!

Μα τι ωραία... Τη διάθεση είναι αυτή  που δεν μπορώ να την κουμαντάρω; 

Θέλει συνέχεια βόλτες, θάλασσα, καφέδακια στην παραλία,  γέλια με φίλους και τίποτα άλλο. 

14 Φεβρουαρίου... "Μύρισε" έρωτας...

Μα δεν είναι ότι περιμένουμε αυτή τη μέρα για να δείξουμε τον έρωτα μας, την αγάπη μας και όλα αυτά τα συναισθήματα που έρχονται και φεύγουν από μέσα μας. Σαφώς και όχι... 

Αλλά, μωρέ, δώσε λίγη σημασία, σε αυτά τα τυπικά αν θες σε αυτές τις ημέρες που βρέθηκε κάποιος να δώσει ένα όνομα ''ημέρα των ερωτευμένων ''. 

Περιμένοντας τη νέα χρονιά, πέρασε μπροστά από τα μάτια μου το έτος που αφήσαμε πίσω μας σαν ταινία μικρού μεγέθους... 

Ενώ για κάποιους το 2018 ξεκίνησε, όχι με τις καλύτερες προδιαγραφές, απογοητευμένους, στεναχωρημένους, χωρίς επαγγελματική στέγη, υπήρξαν και εκείνοι που τους βρήκε στην καλύτερη φάση της ζωής τους..

Κι εδώ λοιπόν είναι η στιγμή που αναρωτιέσαι για ποιο λόγο η χρονιά που πέρασε, δεν ήταν η χρονιά σου, ή γιατί ήταν η καλύτερη χρονιά σου, τι έκανες λάθος ή τι δεν έκανες...

ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ! ΣΤΟΛΙΣΤΕΙΤΕ...

Τι χαρά που έχω, δεν έχετε ιδέα, χουχουλιασμένη στον καναπέ μου, πίνοντας το καφεδάκι μου και γύρω μου λαμπάκια πολλά, για να μου θυμίζουν ότι λίγες μέρες έμειναν... Αποφασισμένη, ότι φέτος δε θα αφήσω τις ημέρες αυτές να φύγουν έτσι, όπως είχε συμβεί τις προηγούμενες χρονιές.